منشأ تصویر حیوانات و طبیعت را می توان از قرن ها پیش روی فرش 24 متری ماشینی یافت.
زیرا حفاری در فسطات قاهره قدیم وجود چنین طرح هایی را در فرش های قیر نشان داده است.
عنصر ترکی نیز در این فرش ها وجود دارد که تکنیک های گره زدن سنتی مشابهی را به نمایش می گذارد.
زمانی در قرن پانزدهم، فرش‌هایی با نقش‌های حیوانی وجود نداشتند، اما تاکنون هیچ توضیح مشخصی ارائه نشده است.
ممکن است به دلیل ظهور عثمانی‌های مذهبی‌تر باشد که می‌توانستند نمایش چنین حیواناتی را ممنوع کنند.
در نتیجه، بازگشت به فرم‌های هندسی انتزاعی رخ داد که نشانه آغاز هنر عثمانی بود.
عثمانیان انگیزه زیادی به هنر دادند که در کیفیت آثار مختلفی که تولید می کردند، به ویژه در معماری و نساجی منعکس شد.
فرش‌های عثمانی به‌تدریج به دلیل برخورد ماهرانه با نقوش گیاهی، علاوه بر طرح‌های پیچیده هندسی و رنگی، شهرت یافتند.
شواهد تاریخی جمع آوری شده از نقاشی های اروپایی، که در حدود نیمه دوم قرن پانزدهم تولید شده اند.
این نشان دهنده برجستگی و تمایزی است که فرش مسلمانان در زمان این رهبران به آن دست یافته است.
در قرن هفدهم و تحت تأثیر فرش‌های ایرانی، عثمانی‌ها سبک جدیدی را اتخاذ کردند.
که شامل نقش‌های مدال ستاره و طاقچه‌های نماز بود، ویژگی‌هایی که به اکثر فرش‌های اوشاک گسترش یافت.
طراحی و ارائه این عناصر به طور قابل توجهی متفاوت بود. در برخی موارد فرش تحت سلطه مدالیون مرکزی بود.
در برخی دیگر مدال‌ها و طومارهای کوچک‌تر در نقش‌های خاص یا نواری در اطراف موضوع اصلی مرکز چیده شده بودند.
شایان ذکر است که چنین طرح هایی با ظاهر سبک های هنری باروک و بعداً روکوکو که به ترتیب در قرن 17 و 18 در اروپا ظاهر شدند، همزمان بود.
این سبک‌ها که بر اساس فرم‌های عربی که حول قاب‌ها و مدال‌های هندسی سازماندهی شده بودند، بر توسعه این دو نوع هنری تأثیر گذاشتند.
اگر از اینجا تا سال 1660 به ثروت هنر اسلامی و الهام گرفته از اسلام در فرانسه و انگلیس نگاه کنیم، برداشتی عظیم از اهمیت هنرهای تزئینی خواهیم داشت.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.